Wróciłem do domu i zobaczyłem, że mój pies zdemolował kanapę. Najgorsze jest to, że zakopał swoją plastikową kość w zgliszczach, jakby uznał, że to jego nowa piaskownica do zabawy. Teraz boję się kupić nową kanapę i postawić ją w tym samym miejscu. YAFUD«Poprzednia wpadkaNastępna wpadka »
Każdemu aktywnemu stworzeniu odwala w niewoli. Np. Szopy pracze niczego nie piorą na wolności. Piorą w zamknięciu; to ich odpowiednik choroby sierocej, czy innych zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.
“The girl with the greyhound was an assistant lighting director for a musical comedy about American history, and she kept her poor greyhound, who was named Lancer, in a one-room apartment fourteen feet wide and twenty-six feet long, and six flights of stairs above the street level. His entire life was devoted to unloading his excrement at the proper time and place. There were two proper places to put it: in the gutter outside the door seventy-two steps below, with the traffic whizzing by, or in a roasting pan, his mistress kept in front of the Westinghouse refrigerator.
Lancer had a very small brain, but he must have suspected from time to time, just as Wayne Hoobler did, that some kind of terrible mistake had been made.”
― Kurt Vonnegut, Breakfast of Champions
Obserwujesz komentarze do tego wpisu.
Nie chcesz, aby coś ci umknęło?
Dostaniesz wtedy powiadomienie jeśli pojawi się nowy komentarz do tego wpisu.
gord | 185.208.152.* | 17 Października, 2024 21:27
Każdemu aktywnemu stworzeniu odwala w niewoli. Np. Szopy pracze niczego nie piorą na wolności. Piorą w zamknięciu; to ich odpowiednik choroby sierocej, czy innych zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.
gord | 185.208.152.* | 17 Października, 2024 22:04
“The girl with the greyhound was an assistant lighting director for a musical comedy about American history, and she kept her poor greyhound, who was named Lancer, in a one-room apartment fourteen feet wide and twenty-six feet long, and six flights of stairs above the street level. His entire life was devoted to unloading his excrement at the proper time and place. There were two proper places to put it: in the gutter outside the door seventy-two steps below, with the traffic whizzing by, or in a roasting pan, his mistress kept in front of the Westinghouse refrigerator.
Lancer had a very small brain, but he must have suspected from time to time, just as Wayne Hoobler did, that some kind of terrible mistake had been made.”
― Kurt Vonnegut, Breakfast of Champions